Αντόνιο Κανόβα 

Άφθονη πέτρα περνούσε από τα χέρια του.
Αγάλματα πολλά παραγγέλνανε,
αφού τα έργα του ήταν από όλα τα πιο αγαπητά.
Παρατηρείστε?
Παρατηρείστε τον Τάφο του Κλήμεντα.
Το Έρως και Ψυχή?
Τις Τρεις Χάριτες?
Και εκείνη?
Την ημίγυμνη σε ανάκλιντρο, εννοώ.
Την αδερφή του Ναπολέοντα, την Παυλίνα Μποργκέζε.
Η φαντασία του κάλπαζε από το ανεξέλεγκτο πάθος του.
Ονειρευόταν.
Έπλαθε.
Δημιουργούσε.
Ένιωθε πως μπορούσε να τα αγγίξει.
Τα σώματα, τα πόδια, τα χέρια?
Όλα αντιπροσώπευαν το ιδανικό.
Κι όμως, ήταν από πέτρα.

                                                                                                                         Στεργιούδη Αλίκη

Το ποίημα «Αντόνιο Κανόβα» γράφηκε από τη μαθήτρια του σχολείου Στεργιούδη Αλίκη κατά το πρότυπο του καβαφικού «Τυανεύς γλύπτης» και εντάσσεται στις δραστηριότητες του προγράμματος teachers4Europe.